دوستت دارد و از دور کنارش هستی

دوستت دارد و از دور کنارش هستی
روی دیوار اتاق و سَر ِکارش هستی

آخرین شاعر ِ دیوانه تبارش هستی
دل من ! ساده کنم ! دار و ندارش هستی !


دوستش داری و از عاقبتش با خبری
دوستش داری و باید که دل از او نبری

دوستش داری و از خیر و شرش میگذری
دل من ! از تو چه پنهان که تو بسیار خری !


دوستت دارد و یک بند تو را میخواهد
دوستت دارد و در بند تو را میخواهد

همه ی زندگی ات چند ؟ تو را میخواهد
دل من ! گند زدی ... گند ... تو را میخواهد


شعر را صرف همین عشق ِ پریشان کردی
همه ی زندگی ات را سپر ِ آن کردی

دوستش داری و پیداست که پنهان کردی
دل من! هرچه غلط بود فراوان کردی ...


دوستت دارد و از این همه دوری غمگین
دوستت دارد و توجیه ندارد در دین

دوستت دارد و دیوانگی ِ محض است این
دل من ! لطف بفرما سر جایت بنشین !


مست از رایحه ی کوچه ی نارِنجِستان
دوستش داری و مبهوت شدی در باران

دوستش داری و سر گیجه ای و سرگردان
دل من ! آن دل ِ آرام مرا برگردان ..!

یاسر قنبرلو